Glumac Marko Nikolić sahranjen je danas u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju. Sahrani je prisustvovao veliki broj njegovih kolega i prijatelja, koji su se prethodno oprostili od glumca na komemoraciji održanoj na Velikoj sceni Narodnog pozorišta u Beogradu.

U prisustvu članova porodice o Nikoliću, prvaku Drame Narodnog pozorišta, bardu srpskog glumišta, čuvenom Karađorđu i Gigi Moravcu, skromnom, dobrom čovjeku i talentovanom glumcu govorili su upravnica nacionalnog teatra, rediteljka Ivana Vujić i glumci Boris Pingović, Dobrila Stojnić, Ljiljana Blagojević, Svetlana Bojković, Gorica Popović i Dragan Bjelogrlić.

Vujić je rekla “gospodin Marko Nikolić 50 godina davao nam je zdravlja i vodio nas putevima shvatanja i razumevanja života”.

“Dragi Mare, dragi moj druže, dragi namćore”, obratio se Pingović svom kolegi sa kojim je igrao u prvoj premijernoj predstavi na sceni Narodnog pozorišta 1993. i posljednji put u istom teatru ove godine, što je bila Nikolićeva posljednja predstava.

“U tom zatvorenom krugu zbilo se mnogo toga, ali ću ipak izdvojiti našu zajedničku slagalicu koju smo slagali 19 godina. Igrali slagalicu, disciplina – “Zagonetne varijacije”, asocijacija 25 dana, rešenje 300 izvođenja, puta dva sata podeljeno sa 24 čaša jednako 25 dana. Dvadestpet dana smo proveli neprekidno na sceni, a da ne govorim o satima pre predstave i satima posle predstave”, rekao je Pingović.

Stojnić je ispričala da joj je jedne večeri sedamdesetih godina u kafiću “Žubor cveća” prišao jedan mladić, naklonio joj se i zamolio je za ples tokom izvođenja “Poslednjeg valcera”.

“Bio je to Marko Nikolić. Od tada se nismo razdvajali, postali smo veliki prijatelji, bio je moj zaštitnik i partner na sceni. Koliko smo samo koraka prešli na sceni i van nje? Mogli bi od njih da spojimo dva kontinenta. Koliko smo samo reči izgovorili jedno drugom? Mogli bi da ih složimo u godini i godine. Marko je divan čovek, veliki glumac, otišao je u tišinu i verujem da će se vratiti, a onaj poslednji valcer i dalje traje”, rekla je Stojnić.

Blagojević je istakla da je Nikolić bio lider na sceni koji je sve pod svodovima Narodnog pozorišta vozdizao, vodio do ganuća, smijeha, iskrene tuge skoro 50 godina, obasut božanskim darovima talenta i dobrote, neisprljan slavom i aplauzima.

“Među 22 miliona Jugoslovena, njegov Giga Moravac je bio najpopularniji. Kažu da je cela jedna svadba na Cresu, zajedno sa mladencima, kumovima, napustila svečanu salu i u 20 sati su prešli u salon da gledaju “Bolji život”, koji nažalost nije stigao i koji se pretvorio u gorko posrtanje i odlazak na hemoterapuju gradskim prevozom”, kazala je Blagojević.

Svetlana Bojković se prisetila kako je sa Nikolićem radila mnogo, igrajući i smejući se, kao dobri drugari koje se razumiju bez mnogo riječi.

“Mare moj, ostavljaš divan i nezibrisiv trag u nama, tvom glumačkom jatu, u tvojoj publici, kao čovek pun topline, čovek sa zrelim osećajem za realnost koga krase čestitost, jednostavnost, nepretencioznost i otvoren um. Bilo je uživanje igrati sa tobom. Ulaziš u sazvežđe najsjajnijih koji grade istoriju našeg pozorišta”, istakla je Bojković.

Popović se prisjetila da se prije samo mjesec dana vraćala sa Nikolićem poslije cijelog dana snimanja i u kolima joj je pričao o rijeci, pecanju, ribljem paprikašu i šta planira da uradi sa čamcem, ali i kako je sa divljenjem kao brucoš gledala njegovu generaciju koja je osvajala scenu, posebno kako je on brzo sticao popularnost igrajući snažne likove sa oružjem u ruci i mangupskim osmehom, upisavši se među najpopularnije glumce sa serijom “Bolji život”.

Bjelogrlić je primetio da je hiljade i hiljade umjetnika potrošilo svoje živote tragajući za formulom kako biti običan, jednostavan i nenametljiv, a istovremeno snažan, neponovljiv i autentičan.

“Marku Nikoliću to nije bilo potrebno, naš Mare je tako rođen, tako je zizveo. Voleo je da lovi ribu, da plovi rekom, pije vino, svira gitaru i peva. Vozio se gradskim prevozom i družio sa alasima, komšijama, majstorima i sa svim jednostavjim i, rekli bi, običnim ljudima. O glumi, pozorištu, filmu, televiziji je retko pričao, uloge nije jurio, one su same do njega dolazile i kada dođu, on ih nije pravio, on ih je živeo”, istakao je Bjelogrlić.

“Lišen ambicije da bude najbolji i najpopularniji, bio je i jedno i drugo”, dodao je on.

Bjelogrlić je ispričao da je u svojoj posljednjoj ulozi pred kamerama Nikolić odigrao čovjeka koji gradi brod kojim će otploviti bez povratka i kada je snimio scenu u kojoj brod plovi u suton, rekao je: “Eh, što nisam sada stvarno otplovio”.

“Mnogo ćeš mi nedostajati, dobri moj ćale, dobri moj Gigo”, rekao je Bjelogrlić.

Nakon održane komemoracije, legendarni glumac sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju. Sahrani je prisustvovao veliki broj njegovih kolega među kojima su bili Dragan Bjelogrlić, Svetlana Bojković, Srdan Golubović, Radoš Bajić, Nebojša Ilić, Milorad Milinković, Tanasije Uzunović, Mima Karadžić, kao i ministar spoljnih poslova Ivica Dačić.

DK