Danas se obilježava 31. godišnjica strašnih zločina koji su se dogodili u Pionirskoj ulici i na Bikavcu u Višegradu u junu 1992. godine.
Tim povodom, iz udruženja Žena žrtva rata podsjetili su da tačno prije 31 godinu, 27. juna 1992. godine srpski zločinci i monstrumi su u kući Mehe Aljića na Bikavcu u Višegradu živo spalili bošnjačke civile (žene, djecu i starije osobe).
Navode da je zločin spaljivanja živih bošnjačkih civila na Bikavcu, kao i niz drugih pojedinačnih i masovnih zločina nad Bošnjacima, dokaz počinjenog genocida nad Bošnjacima u Višegradu i Republici Bosni i Hercegovini. Najmlađa žrtva je bilo dijete od godinu dana, a najstarija 88 godina.
“Ovaj zločin, zajedno sa “živom lomačom“ u Pionirskoj ulici 14. juna 1992. godine, predstavlja jedan od najstrašnjih, monstruoznih i kolosalnih ratnih zločina koji su srpske oružane formacije počinile tokom agresije i genocida u Republici Bosni i Hercegovini i jedan od najokrutnijih zločina poslije Drugogo svjetskog rata na tlu Europe.
Srpski zločinci na čelu sa Milanom Lukićem su 27. juna 1992. godine, baš kao i trinaest dana ranije u Pionirskoj ulici natjerali 72 bošnjačka civila u kuću Mehe Aljića u naselju Bikavac u Višegradu, većinom žene i djecu, te starije osoba gdje su ih zaključali, a nakon toga žive zapalili. Na kuću su prvo pucali, zatim ubacili bombe, a nakon toga je zapalili. Preživjela je samo jedna osoba i to Zehra Turjačanin”, kazali su iz Udruženja.
Za ovaj strašni zločin na Bikavcu pravosnažnom presudom Međunarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju u Hagu osuđen je samo Milan Lukić na doživotnu kaznu zatvora. Sredoje Lukić, kao i Oliver Krsmanović za ovaj zločin nisu odgovarali, jer sudovi nisu mogli utvrditi njihovo prisustvo iako je Haško tužilaštvo odnosno Tužilaštvo Bosne i Hercegovine tražilo da ih se pravosnažno presudi za učešće i u navedenom zločinu, podsjećaju iz Udruženja.
“Ono što se desilo 27. juna 1992. godine, na Bikavcu, kao i 14. juna 1992. godine u Pionirskoj ulici klasičan je primjer “žive lomače”, najokrutnijeg i najmonstruoznijeg ratnog zločina. Dok žrtve ovaj događaj pokušavaju sačuvati od zaborava s porukom da se zlo nikada i nikome ne ponovi vlasti manjeg bosanskohercegovačkog entiteta i Općine Višegrad pokušavaju i danas na sve moguće načine odbaciti pravdu sakriti istinu i izbrisati pamćenje o agresiji i genocidu u Višegradi i Republici Bosni i Hercegovini. Posmrtni ostaci žrtava ni do danas nisu pronađeni i dostojno ukopani”, kazali su iz udruženja Žena žrtva rata.
Godine 2023. Udruženje “Žena – žrtva rata” je u saradnji sa autorom doc. dr. Erminom Kukom izdalo Naučnu monografiju “Živa lomača – Bikavac u Višegradu (27. juni 1992)”, da bude trajan dokument i podsjetnik tog zločina.
N1
